โนวะ หมีโคตรเท่ห์ อายุร่วมร้อยปี เผลอๆ อาจจะพันปีก็ได้มั้ง (ใครจะไปรู้) วันๆ เอาแต่นอนจำศีล แล้วก็ตื่นขึ้นมาหาอะไรกิน ชีวิตมันช่างว่างเปล่า จนกระทั่งวันหนึ่ง… โนวะก็เจอเจ้าลูกหมาตัวน้อยน่ารักน่าชังเข้าให้
ไอริ ลูกหมาน้อยตาโต จมูกเปียกชื้น หางฟูฟ่อง เหมือนลูกบอลปิงปองเลยก็ว่าได้ โนวะเห็นแล้วใจมันนิ่มยวบเลย เอามาเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนซะเลย วันๆ ก็เล่นกับไอริ สอนไอริให้จับปลา กินผึ้ง (อย่าเลียนแบบนะเด็กๆ) ชีวิตมันก็ดูมีสีสันขึ้นมาเยอะ
พอถึงฤดูจำศีล โนวะก็เริ่มเป็นห่วงไอริ กลัวว่าไอริจะเหงา กลัวว่าไอริจะหาอะไรกินไม่เป็น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากฝากความหวังไว้กับธรรมชาติ
เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก พริบตาเดียวก็ถึงฤดูใบไม้ผลิ โนวะตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น ร่างกายเบาเหมือนปุยเมฆ แล้วก็เห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้โนวะถึงกับอ้าปากค้าง… ไอริโตเป็นหนุ่มแล้ว! สูงยาวเข่าดี หน้าตาหล่อเหลา เหมือนพ่อมันทุกกระเบียดนิ้ว